het BP museum
|
het BP museum |
|
Hier komt u interessante dingen te weten over bepaalde zaken in De Bierpompe. Bijvoorbeeld dat het ontbrekende urinoir in de mannentoiletten meegenomen werd door een pony. Dit was maar een voorbeeld. Het is niet echt gebeurd.
Wat die pony wel meenam is de flipper.
The door of death
Niet veel mensen weten het, maar de voordeur heeft al vele levens gekost. Het hout zou afkomstig zijn van een beuk die geplant werd op de plek waar een man begraven werd. Eerst was er de houthakker. Toen hij de boom afzaagde kreeg hij hem op zijn hoofd. Hij overleed 54 jaar later. Toen was er de timmerman. Toen hij de deur gemaakt had werd zijn vrouw plots zwanger. Al was hij niet gehuwd. Uiteindelijk pleegde hij zelfmoord door zich met de deur de polsen over te snijden. Hij kon de kosten van een kind niet betalen.
De deur bleef negen jaar in het atelier van de timmerman staan. In 1929 werd ze gevonden. Tesamen met de timmerman. De man die ze vond besloot dan maar een café te beginnen. Hij had al een deur, zei hij bij zichzelf. En een deur is het voornaamste, want een café zonder deur is heel belachelijk. Dan kunnen de klanten niet binnenkomen. De opgedroogde timmerman werd als attractie gebruikt. Tussen 1929 en 1933 kon men in café "in den gedrooghden timmerman", want zo heette het toen nog, naar de mummie kijken. Daarna verdween hij voorgoed, want hij kreeg een job aangeboden op het gemeentehuis.
Op de avond van 13 oktober 1934 kwam de caféhouder door nog onverklaarbare redenen met zijn lid tussen de deur. Hij werd het derde slachtoffer van de "evil deur" want hij kon de pijn niet meer verdragen en besloot zelfmoord te plegen. Het enige wat hij kon doen was zich dood eten. Het duurde twee weken voor het zover was, maar zijn vrienden kwamen langs om hem aan te moedigen. Het café kende een ongekend succes.
Toen de tweede wereldoorlog uitbrak was het café gesloten. Een ongelukkige postbode die een postkaart uit Polen door de brievenbus wou steken verloor z'n hand omdat het klepje plots dichtging. Omdat hij de kosten van de begrafenisondernemer niet kon betalen besloot hij niet te sterven.
sedert vijftig jaar heeft de deur niet meer gemoord. Heeft ze het moorden gestaakt of heeft ze enkel een pauze genomen en wacht ze op haar volgend slachtoffer? Only time will tell. Beware of the evil door!
The bloody ventilator
Het bloed op de oude witte ventilator is nog goed te zien. Het zijn bloedsporen van de avond van 23 juni 1989. Die avond was het stil in het café. De oude baas, Vondel, had vergeten de deur open te doen. Buiten woedde een hevige storm. Donder en bliksem regeerden over de nacht. Even verder in de straat werd een electriciteitspaal geraakt door de bliksem. Duizenden volts werden verspreid over de huizen. De oude witte ventilator begon sneller en sneller te draaien. Hij ging zo snel dat hij begon de lucht in te gaan. Zoemend vloog de oude witte ventilator in de richting van Vondel. De ventilator boorde zich krakend in de schedel van de arme man. Hevig bloedend lag hij op de grond. Uit zijn schedel stak de ventilator, bespat met bloed en stukjes hersenen.
